V PRAZE. 1579, 3. června. - Současný opis v arcibisk. archivu v Praze.

Multis et crebris supplicationibus nostris, augustissime imperator, quemadmodum sanctae memoriaŤ indulgentissimum Majestatis Vestrae patrem, ita Mtem Vram olim regiam, nunc autem imperatoriam, super negocio fidei fatigavimus: verum hactenus nullum, quod ad rem pertineret, responsum accepimus, adeo ut inde in magnum discrimen ecclesia hoc in regno deducta sit. Quare cum haec mala nobis non sine magno dolore et gravi acerbitate animorum in mentem veniant usque adeo, ut, nisi mature iis consultum et prospectum sit, in graviora his ne incidamus, verendum sit, visum est nobis earum omnium supplicationum in hoc praesenti libello summam velut ad oculos Mtis Vrae ponere, ut vel extrema hac necessitate urgente Mtas Vra ad succurrendum misere affiictae et calamitosae ecclesiae moveretur.

Supplicavimus itaque primo, quo pacto sacerdotum legitimorum magna inopia fere a duodecim annis laboremus et ob hanc rem multarum et fere innumerarum animarum deplorandam jacturam patiamur, quod fusius in una earum singulari supplicatione luculentissime et exactissime declaravimus.

Secundo certiorem fecimus eandem Mtem Vram de caetibus et concionibus magna cum frequentia omnium conditionum hominum in haeresi Picardorum et aliorum, quae tam in domibus privatis, quam in templis, quae sibi contra statuta regni et gravissimas interdictiones reguni Boémiae usurparunt, haberi solent. Quae licentia profecto, augustissime imperator, si longius impune processerit, magnopere timenda est.

Scripsimus praeterea in tertia supplicatione de quibusdam civitatibus tertii status, quod contra bonum et antiquitus observatum morem ac contra singulare mandátům et severius interdictum piissimi patris Mtis Vrae tam sacerdotes jugum consistorii nostri exutos et profugos, quam non ab episcopis ordinatos cum ritibus novandis et peregrinis recipiant et foveant, idque invitis nobis et citra voluntatem nostram ad majorem contemptum et contumeliam aeque ecclesiae Dei atque Mtis Vrae et nostri facere non dubitant.

Unde, que madmodum quarto Mti Vrae notum fecimus, quidam seu barones seu equites collatores contra leges Boemiae parochias nostrae jurisdictioni subjectas in dies auferunt, ea in re conformes dictis civitatibus.

Quinto in propriis dominiis Mtis Vrae, maxime in ditione Pardubicensi, capitaneus ejus castri usurpata sibi autoritate sacerdotes legitimos ex parochiis excludit ac alios vel transfugaŤ vel non initiatos substituit, atque iisdem decanos in civitatem Pardubicz constituit, religionis haereticae obser-vandae modum praescribit, ipseque quasi episcopus primam autoritatem super iis exercet. Qui vero non parérent suis jussis ac conátitutioni, parochiis pellit, adeo quod ii, qui nostrae jurisdictioni parere velint, timore ejus mandata nostra exequi non audent. Nam quendam illorum in carcerem conjecit, ibique eum ad arbitrium suum detinuit.

Secundum haec omnia innotescat et hoc Mti Vrae, quo pacto nonnulli licet legitime ordinati sacerdotes contra canones, consuetudinem regni et contra nostram inhibitionem uxores per speciem matrimonii superinducunt et alii praeter hos mulieres inhonestas fovent ac ex illis liberos suscipiunt. Quanquam cum videamus, quae mala inde oriantur, eam licentiam eis auferre et adimere velimus, veruni inopia sacerdotum, cum alios habere non possimus ac impedimento aliquorum fautorum eorun-dem ei maio mederi non possumus.

Est praeterea aliud deplorandum, augustissime imperator, quod utinam Mtis Vrae verius tangat animum: quemadmodum quidam collatorum bonos, legitimos et nobis obedientes ac ecclesiae Dei fideles sacerdotes opprimunt, parochiis pellunt vel decimas auferunt ac causas injustas ejiciendi eos exquirunt et excogitant, ut tandem eo liberius vel transfugas vel non initiatos sufficiant. Atque sub hoc praetextu et autoritatem omnem super parochiis et vel super transfugis et vel non consecratis sacerdotibus sibi usurpent, ac tandem decimas et census ecclesiasticos ad proprios usus, data vel minima portione talibus, convertant. Unde non modo occasio desciscendi ab ecclesia sacerdotibus bonis datur, veruni etiam et bona ecclesiae intercidunt et plurimae animae in magnum salutis discrimen deducuntur. Qua in re sanctae memoriae piissimus ille imperator Ferdinandus gravissime in tales animadvertebat, ac non modo ipse, sed etiam status Boěmiae in comitiis, ne quid ejusmodi ulterius quisquam attentaret, sanxerant.

Ad haec sacerdotum de eorum bonis testamenta ex jure tam canonum quam hujus regni legitime facta ac in nostro judicio confirmata multi collatores infirmant et infringunt, cum omnia bona demortuorum pro sua licentia sibi vendicent et usurpent et nec quicquam ex iis bonis, quibus essent legata, dare volunt. Adeo quod admoniti vel literis nostris vel precibus potissimum pauperum ami-corum exorati et, quod est gravissimum, vel a Mte Vra jussi, vel ab iis, qui Mtis Vrae in hoc regno vicem gerunt, obedire renuant ac ad jus profanum, cujus non est de talibus judicare, provocant, quemadmodum quidam Henricus Kekule a Stradonicz eques fecit, quod cum vel octies de reddendis bonis injuste possessis a Majestáte Vestra scriptis admoneretur, mandata contempsisset, ultimo ei dies dieta ad judicium camerae fuit; verum priusquam controversia in quatuor annis agitata decisa fuisset, mortuus est et ea bona hactenus non sunt reddita.

Ultimo et hoc Mti Vrae notum faciamus oportet, quod jurisdictio consistorii nostri et sua autoritas, quae est propria Mtis Vrae, majorem in modum violatur et conculcatur: cum neque sacerdotes ad jus vocati vel a nobis citati, neque alii saeculares in causis sive matrimonialibus sive aliis quibusvis ad nostrum jus pertinentibus comparere, aut judicatis et sententiis latis parere in animum inducere velint. Unde multae res perniciosae saluti et in clero et in aliis profanis hominibus, potissimum in rebus matrimonii, exoriuntur.

Sunt etiam alii, qui facultatem jurisdictionis sibi acceptant, quod testamenta sacerdotum de bonis eorum ordinata contra jus canonicum et consuetudinem regni ad jus suum profanum vel confir-manda vel infirmanda ac publicanda per vim trahere contendunt, ac per hos multas enormitates et abusus, quae in nostro foro non pateremur, tuentur, occultant et supprimunt, veluti civitates Stržibro, Hradecz, Welwary, Zatecz, Pisek, Sedlczany, Nymburg et plerique nobiles. Praeter haec multi inveniuntur, qui nostro consistono, quod est ab indulgentissimo Mtis Vrae patre ante octo annos conscriptum, cofirmatum et ratum haberi jussum, exprobrant, illudimi et derogant. Quo contemptu tam dignitati sacerdotali et praesidentiae nostrae, quam Mti Vrae quanta fiat contumelia, Mtis Vrae erit decernere. Meminit enim Mtas Vra, quae responsio nobis a sanctae memoriae patre Mtis Vrae jam tum profecturo Ratisbonam in praesentia Mtis Vrae data sit, quo in responso vel hoc maxime adjunctum est: Jurisdictionem nostri consistorii nulli alii datam, sed sibi et Mti Vrae reservatam ac in manu positam esse.

Majestátem itaque Vestram, amplissime ac augustissime imperator, propter nomen Dei supplices etiam atque atiam oramus, ut Mtas Vra pro officio suo tanquam, imperator vere christianus et catholicus super iis omnibus a nobis propositis rebus, quae gloriam Dei, utilitatem ecclesiae et publicam salutem animarum ac dignitatem Mtis Vrae concemunt, amplius non differat, ut eaedem res ad bonům et antiquum ordinem et decentiam ex more hujus regni vetusto reduci atque ita honor et gloria divini nominis ampliali et augeri valeat.

Petimus praeterea obnixe a Mte Vra, ut consistorium nostrum, ex quo multae jam personae et viri singulares mortui sunt et alii alio justis de causis migrarunt (quinque enim consistoriani supervivimus), reno vare ac denuo creare dignetur. Nam et nos, qui in hoc officio consistorii permanemus, vel nimio labore pro paucitate nostra vel senio aliqui nostrum confecti tantum onus rerum arduarum ecclesiae et ejusdem consistorii sustinere amplius non possumus.

Haec ita proposita ut apprime necessaria, ita maturam executionem requirentia, nosque ipsos et consistorium nostrum S. Mti Vrae commendamus ac responsum benevolum et pium a Mte Vra petimus. Nos autem memores tam piissimi erga nos animi et affectus Mtis Vrae recipimus ad Deum optimum et maximum pro eadem preces nostras, ut et vitam Mtis Vrae et impérium late longeque proferre dignetur, fusuros. Datum Pragae feria quarta post S. Marcellini 3. Junii anno Domini MCLXXIX.

S. Caesareae Mtis Vrae fideles subditi sacellani