Ústavodárné Národní shromáždění republiky Československé souhlasí se smlouvou o přátelství a vzájemné pomoci mezi Československou republikou a republikou Polskou, podepsanou ve Varšavě dne 10. března 1947.

Dne 10. března 1947 byla podepsána ve Varšavě smlouva o přátelství a vzájemné pomoci mezi republikou Polskou a republikou Československou. Touto smlouvou se doplňuje náš spojenecký systém, jehož účelem jest zajistiti Československo proti útočnosti, která by v budoucnu mohla vycházeti z Německa. Již československá vláda v Londýně počítala s tím, že se demokratické Polsko připojí k obrannému systému, jehož základem je spojenecká smlouva Československa se Sovětským Svazem, která byla podepsána v Moskvě dne 12. prosince 1943. Tehdy byl připojen ke smlouvě dodatkový protokol, který ponechával Polsku otevřenou možnost přistoupiti k této smlouvě. Smlouvou podepsanou dne 10. března 1947 ve Varšavě vyvrcholilo tudíž naše úsilí o vybudování obranného systému proti německé útočnosti. Smlouva s republikou Polskou jest obdobná spojeneckým smlouvám Československa se Sovětským Svazem a s Jugoslavií. Polsko i Československo jako státy sousedící s Německem si uvědomily na základě svých dějinných zkušeností, před jakým smrtelným nebezpečím se mohou ocitnouti pro případ, že by Německo zase jednou obnovilo svou útočnou politiku, a pro případ, že by proti této útočnosti oba státy nebyly vzájemně zajištěny. Je tudíž tato společná obrana v zájmu jak obou sousedících států, tak i v zájmu udržení míru vůbec. Smlouva nám poskytuje také základnu pro prohloubení spolupráce kulturní a hospodářské. Jest také základnou pro vytvoření přátelského ovzduší, které by umožnilo časem skutečné řešení územních otázek, které se kladou mezi oběma státy.

V pevné víře, že spojenecká smlouva vytvoří upřímnou přátelskou spolupráci a ovzduší vhodné pro řešení těchto otázek, doplnily obě strany spojeneckou smlouvu dodatkovým protokolem, který je její součástí a v němž obě smluvní strany prohlašují, že do dvou let vyřeší vzájemnou dohodou územní otázky, jež mezi nimi jsou.

President Československé republiky a

President republiky Polské,

ve snaze zajistiti pokojný rozvoj těchto dvou slovanských zemí, které, sousedíce přímo s Německem, byly v průběhu celých svých dějin předmětem německé útočnosti, při čemž sama jejich existence byla nejednou ohrožena,

vyvozujíce závěry ze zkušeností poslední války, která postavila oba národy před smrtelné nebezpečí,

uvědomujíce si životní zájem, jejž obě země mají na společné obraně pro případ, že by Německo obnovilo svou útočnou politiku proti jejich svobodě, nezávislosti a územní celistvosti,

přesvědčeni, že společná obrana proti takovému nebezpečí je v zájmu udržení obecného míru a mezinárodní bezpečnosti, která je nejvyšším cílem organisace Spojených národů, k níž obě země náležejí,

uvědomujíce si, že přátelství a úzká spolupráce mezi republikou Československou a republikou Polskou se shodují s nejživotnějšími zájmy obou zemí a přispějí k jejich rozvoji kulturnímu a hospodářskému,

se dohodli uzavříti k tomuto cíli smlouvu o přátelství a vzájemné pomoci a jmenovali svými zmocněnci:

President Československé republiky

pana předsedu vlády Klementa Gottwalda a

pana ministra zahraničních věcí Jana Masaryka

President republiky Polské

pana předsedu Rady ministrů Józefa Cyrankiewicze a

pana ministra zahraničních věcí Zygmunta Modzelewského

kteří, vyměnivše si své plné moci a shledavše je v dobré a náležité formě, dohodli se na těchto ustanoveních:

Vysoké smluvní strany se zavazují vybudovati své vzájemné vztahy na podkladě stálého přátelství a rozvíjeti je a zajišťovati, právě tak jako svou spolupráci hospodářskou a kulturní.

Vysoké smluvní strany se zavazují, že učiní společně všechna opatření ve své moci, aby znemožnily jakoukoli novou hrozbu útoku se strany Německa nebo kteréhokoliv jiného státu, který by se s Německem přímo nebo jakkoli jinak sdružil.

Za tím účelem se Vysoké smluvní strany zúčastní v duchu nejupřímnější součinnosti všech mezinárodních akcí směřujících k zachování mezinárodního míru a bezpečnosti a plně přispějí k tomu, aby se tento cíl stal skutkem.

Při provádění této smlouvy budou Vysoké smluvní strany dbát svých závazků jakožto členů organisace Spojených národů.

Kdyby jedna z Vysokých smluvních stran byla zapletena do nepřátelství s Německem, které by obnovilo svou útočnou politiku, nebo s kterýmkoli jiným státem, který by se s Německem v této politice sdružil, poskytne jí neprodleně druhá Vysoká smluvní strana vojenskou pomoc a veškerou jinou podporu všemi prostředky, které má po ruce.

Vysoké smluvní strany se zavazují nesjednávati žádná spojenectví a neúčastniti se žádné koalice, které by byly namířeny proti druhé Vysoké smluvní straně.

Tato smlouva jest uzavřena na dobu dvaceti let od svého vstoupení v platnost. Jestliže žádná Vysoká smluvní strana smlouvu nevypoví dvanáct měsíců před uplynutím řečeného období dvaceti let, zůstane smlouva v platnosti pro období pěti let a tak dále až do té doby, dokud by ji jedna z Vysokých smluvních stran nevypověděla dvanáct měsíců před uplynutím běžícího pětiletého období.

Tato smlouva, jejíž dodatkový protokol jest považován za její integrující součást, bude ratifikována v době co nejkratší a výměna ratifikací bude provedena v Praze co možná nejdříve.

Smlouva nabude účinnosti jakmile bude podepsána.

Tato smlouva je sepsána v jazyce českém a polském a obě znění mají stejnou platnost.

Čemuž na svědomí jmenovaní zmocněnci podepsali tuto smlouvu a připojili k ní své pečeti.

Dáno ve Varšavě ve dvou vyhotoveních dne 10. 3. 1947.

k Smlouvě o přátelství a vzájemné pomoci mezi republikou Československou a republikou Polskou.

přesvědčeny, že trvalé přátelství vyžaduje vyřízení všech otázek stávajících mezi oběma zeměmi, jsou zajedno v tom,

že vyřeší na základě vzájemné dohody nejpozději do dvou roků ode dne podpisu smlouvy o přátelství a vzájemné pomoci všechny územní otázky, které se nyní kladou mezi oběma zeměmi;

že, majíce na zřeteli nutnost urychliti co možná nejvíce hospodářskou a kulturní obnovu obou zemí, přikročí v nejkratší možné lhůtě k sjednání dohod, které by sloužily tomuto cíli;

že zajistí Čechům a Slovákům v Polsku a obráceně Polákům v Československu v rámci zákonnosti (právního řádu) a na základě vzájemnosti možnosti národnostního, politického, kulturního a hospodářského rozvoje (školy, spolky, družstva na základě jednoty družstevní organisace v Československu, respektive v Polsku).

Dáno ve Varšavě dne 10. 3. 1947.

Prezydent Republiki Czechosłowackiej i

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej

dążąc do zapewnienia pokojowego rozwoju obu krajów słowiańskich, które, granicząc bezpośrednio z Niemcami, były w ciągu całych swych dziejów przedmiotem niemieckiej zaborczości, zagrażającej niejednokrotnie samemu ich istnieniu,

wyciągając wnioski z doświadczeń ostatniej wojny, która postawiła obydwa Kraje w obliczu śmiertełnego niebezpieczeństwa,

świadomi żywotnych interesów, które posiadają obydwa Kraje we współnej obronie na wypadek wznowienia przez Niemcy polityki agresji przeciwko ich wolności, niepodległości i całości terytorialnej,

w przekonaniu, że wspólna obrona przed takim niebezpieczeństwem leży w interesie utrzymania pokoju powszechnego i bezpieczeństwa międzynarodowego, co jest najwyższym celem Organizacji Narodów Zjednoczonych, do której obydwa Kraje należą,

zdając sobie sprawę z tego, że przyjaźń i ścisła współpraca między Republiką Czechosłowacką i Rzecząpospolitą Polską odpowiada najżywotniejszym interesom obu Krajów i przyczyni się do ich kulturalnego i gospodarczego rozwoju,

postanowili zawrzeć w tym celu Układ o Przyjaźni i Wzajemnej Pomocy i wyznaczyli jako swoich pełnomocników:

Prezydent Republiki Czechosłowackiej

Pana Klementa Gottwalda, Prezesa Rady Ministrów i

Pana Jana Masaryka, Ministra Spraw Zagranicznych,

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej

Pana Józefa Cyrankiewicza, Prezesa Rady Ministrów i

Pana Zygmunta Modzelewskiego, Ministra Spraw Zagranicznych,

którzy po wymianie swych pełnomocnictw, uznanych za sporządzone w dobrej i należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:

Wysokie Umawiające się Strony zobowiązują się oprzeć wzajemne stosunki na podstawie stałej przyjaźni, rozwijąć je i umacniać podobnie jak i swą gospodarczą i kulturalną współpracę.

Wysokie Umawiające się Strony zobowiązują się stosować za wspólną zgodą wszelkie dostępne im środki dla uniemożliwienia każdej nowej groźby agresji ze strony Niemiec lub ze strony każdego innego państwa, które połączyłoby się w tym celu s Niemcami bezpośrednio lub we wszelki inny sposób.

W tym celu Wysokie Umawiające się Strony będą uczestniczyły w duchu jaknajszczerszej współpracy w każdej międzynarodowej akcji, zmierzającej do utrzymania pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego i w pełni przyczyniać się będą do urzeczywistnienia tego celu.

Wysokie Umawiające się Strony będą przy wykonywaniu niniejszego Układu przestrzegać swych zobowiązań, wynikających z ich członkowstwa w Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Jeżeli jedna z Wysokich Umawiających się Stron zostanie wciągnięta w działania wojenne z Niemcami, które wznowiłyby swoją politykę agresji lub z jakimkolwiek innym państwem, które połączyłoby się z Niemcami w tej polityce, druga z Wysokich Umawiających się Stron udzieli Jej niezwłocznie swej pomocy wojskowej oraz wszelkiej innej pomocy wszystkimi środkami, będącymi w Jej rozporządzeniu.

Wysokie Umawiające się Strony zobowiązują się nie zawierać żadnego sojuszu ani nie brać udziału w żadnej koalicji, skierowanych przeciwko drugiej Wysokiej Umawiającej się Stronie.

Niniejszy Układ zostaje zawarty na okres lat dwudziestu licząc od dnia jego wejścia w życie. Jeżeli żadna z Wysokich Umawiajacych się Stron nie wypowie Układu na dwanaście miesięcy przed upływem wymienionego okresu dwudziestoletniego, pozostanie on w mocy na okres dalszych pięciu lat i w ten sposób dalej aż do chwili, gdy jedna z Wysokich Umawiających się Stron nie wypowie go na dwanaście miesięcy przed upływem bieżącego okresu pięcioletniego.

Niniejszy Układ, za którego część integralną uważa się Protokół - Załącznik, będzie ratyfikowany w jaknajkrótszym terminie, zaś wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w Pradze możliwie najrychlej.

Układ wejdzie w życie z chwilą jego podpisania.

Niniejszy Układ sporządzony jest w języku polskim i czeskim, przyczym obydwa teksty mają jednakową ważność.

Na dowód czego wyżej wymienieni Pełnomocnicy podpisali niniejszy Układ i wycisnęli na nim swe pieczęcie.

Sporządzono w Warszawie w dwu egzemplarzach dnia 10 marca 1947.

do Układu o Przyjaźnii Wzajemnej Pomocy między Republiką Czechosłowacką a Rzecząpospolitą Polską

w przekonaniu, że trwała przyjaźń wymaga uregulowania wszystkich spraw, będących w zawieszeniu między obydwoma Krajami, są zgodne w tym,

że rozstrzygną na podstawie wzajemnej zgody nie później niż w ciągu dwu lat, licząc od dnia podpisania Układu o Przyjaźni i Wzajemnej Pomocy, wszystkie kwestie terytorialne, istniejące obecnie między obydwoma Krajami,

że, mając na uwadze potrzebę możliwie najszybszej odbudowy gospodarczej i kulturalnej obydwu Krajów, przystąpią w możliwie najkrótszym terminie do zawarcia umów, służących temu celowi,

że zapewnią Czechom i Słowakom w Polsce względnie Polakom w Czechosłowacji w ramach praworządności i na zasadzie wzajemności, możliwości rozwoju narodowego, politycznego, kulturalnego i gospodarczego (szkoły, stowarzyszenia, spółdzielnie na zasadzie jedności spółdzielczości w Czechosłowacji względnie w Polsce).

Sporządzono w Warszawie, dnia 10 marca 1947.