d) od znaku głównego 9 odcinka V włącznie - do słupa granicznego VI/1 wyłącznie;
e) od słupa granicznego VII/1 włącznie - do słupa granicznego VIII/1 wyłącznie;
f) od znaku głównego 6 odcinka IX włącznie - do słupa granicznego X/1 wyłącznie;
g) od znaku głównego 42 odcinka XI włącznie - do znaku głównego 27 odcinka XII wyłącznie;
h) od słupa granicznego XIII/1 włącznie - do słupa granicznego XIV/1 wyłącznie;
k) od słupa granicznego XVI/1włącznie - do słupa granicżńego XVII/1 wyłącznie;
l) od znaku międzyległego 4/1 odcinka XVllI włącznie - do słupa granicznego XIX/1 wyłącznie, a to tylko znaki osadzone na lewym brzegu rzeki Poprad;
m) od słupa granicznego XX/1 włącznie - do słupa granicznego XXI/1 wyłącznie, a to tylko znaki osadzone na prawym brzegu głównego ramienia rzeki Dunajec;
n) od słupa granicznego XXI/1 włącznie - do słupa granicznego XXIII/1 wyłącznie;
o) od słupa granicznego XXIV/1 włącznie - do znaku głównego 38 odcinka XXIV włącznie;
p) od znaku głównego 38 odcinka XXIV włącznie - do znaku głównego 47 odcinka XXIV włącznie, a to tylko znaki osadzone na lewym brzegu potoka Jeleśnia;
q) od słupa granicznego XXV/1 włącznię - do słupa granicznego XXVII/1 wyłącznie;
r) od znaku głównego 43 odcinka XXVII włącznie - do znaku głównego 45 odcinka XXVIII wyłącznie;
s) od znaku głównego 88 odcinka XXVIII włącznie - do znąku głównego 27 odcinka XXIX włącznie, a to tylko znaki osadzone na lewym brzegu rzeki Olszy;
t) od znaku głównego 28 odcinka XXIX włącznie - do znaku międzyległego 21/6 odcinka XXX włącznie;
u) od znaku międzyległego 21/7 odcinka XXX włącznie - do znaku trzech państw na prawym brzegu rzeki Odry za znakiem międzyległym 51/20 odcinka XXX włącznie, a to tylko znaki osadzone na lewym brzegu rzeki Olszy.
2. Rzeczpospolita Polska utrzymywać będzie własnym kosztem znaki graniczne na następujących odcinkach:
a) od granicznego słupa I/1 włącznie - do znaku głównego 26 odcinka I wyłącznie;
b) od znaku głównego 13 odcinka II włącznie - do słupa granicznego III/1 wyłącznie;
c) od znaku głównego 27 odcinka III włącznie - do znaku międzyległego 6/3 odcinka IV wyłącznie;
d) od znaku głównego 43 odcinka IV włącznie - do znaku głównego 9 odcinka V wyłącznie;
e) od słupa granicznego VI/1 włącznie - do słupa granicznego VII/1 wyłącznie;
f) od stupa granicznego VIII/1 włącznie - do znaku głównego 6 odcinka IX wyłącznie;
g) od słupa granicznego X/1 włącznie - do znaku głównego 42 odcinka XI wyłącznie;
h) od znaku głównego 27 odcinka XII włącznie - do słupa granicznego XIII/1 wyłącznie;
k) od słupa granicznego XIV/1 włącznie - do słupa granicznego XVI/1 wyłącznie;
l) od słupa granicznego XVII/1 włącznie - do słupa granicznego XVIII/1 wyłącznie;
m) od słupa granicznego XVIII/1 włącznie - do znaku głównego 64 odcinka XVIII włącznie, a to tylko znaki osadzone na prawym brzegu rzeki Poprad;
n) od słupa granicznego XIX/1 włącznie - do słupa granicznego XX/1 wyłącznie;
o) od znaku międzyległego 1/1 odcinka XX włącznie - do słupa granicznego XXI/0 odcinka XXI włącżńie, a to tylko znaki osadzone na lęwym brzegu głównego ramienia rzeki Dunajec;
p) od słupa granicznego XXIII/1 włącznie - do słupa granicznego XXIV/1 wyłącznie;
q) od znaku międzyległego 38/1 odcinka XXIV włącznie - do słupą granicznego XXV/1 wyłącznie, a to tylko znaki osadzone na prawym brzegu potoka Jeleśnia;
r) od słupa granicznego XXVII/1 włącznie - do znaku głównego 43 odcinka XXVII wyłącznie;
s) od znaku głównego 45 odcinka XXVIII włącznie - do znaku głównego 87 odcinka XXVIII włącznie;
t) od znaku głównego 87 odcinka XXVIII włącznie - do znaku głównego 28 odcinka XXIX wyłącznie, a to tylko znaki osadzone na prawym brzegu rzeki Olszy;
u) od znaku międzyległego 21/7 odcinka XXX wyłącznie - do znaku głównego 48 odcinka XXX włącznie, a to tylko znaki osadzone na prawym brzegu rzeki Olszy.
Artykuł 68.
1. O przeprowadzonych w myśl artykułu 66, ustęp 1 pracach spisze się na miejscu w językach obu Państw protokół w dwóch egzemplarzach, który przedłoży się właściwym urzędom. Do protokólu załączy się ewentualnie szkice polowe, zapiski polowe i t. p., sporządzone i uwierzytelnione wzajemnie przez biorących udział w tych pracach techników.
2. Każde Państwo pokrywa wydatki osobowe swych organów urzędowych.
Artykuł 69.
O ile znakom granicznym grozi niebezpieczeństwo podmycia, właściwa władza zarządzi co należy, aby były one usunięte i bezpiecznie przechowane. Osadzenie na nowo powyższych znaków granicznych zarządzą po wzajemnem porozumieniu centralne władze, wymienione w artykułe 66, ustęp 1.
Artykuł 70.
Wznowienić zniszczonych lub naprawa uszkodzonych znaków zabezpieczających geometrycznie położenie granicy, o ile one nię są równocześnie znakami granicznemi, wykona to Państwo, na którego obszarze osadzony jest taki znak. To Państwo ponosi również wszelkie koszta utrzymania takich znaków.
Artykuł 71.
O ile zostanie stwierdzona przez właściwy urząd tożsamość osoby, która uszkodziła znak graniczny, koszta materjału i robocizny, wynikłe z odnowienia - z regresem do sprawcy - ponosi to z Umawiających się Państw, na którego obszarze winny uszkodzenia ma stąłęmiejsce zamieszkania.
ROZDZIAŁ XI.
Perjodyczne rewizje granicy.
Artykuł 72.
1. Celem zbadania stanu demarkacji granicy odbywać się będzie co dziesięć lat po uprzedniem porozumieniu się władz centralnych, wymienionych w artykule 66, ustęp 1, wspólny komisyjny obchód granicy. Obchód przeprowadzą upoważnieni zastępcy tych władz w ciągu trzęch po sobie następujących lat. Pierwszy obchód rozpocznie się w roku 1935. Uznaniu każdego z Umawiających się Państw pozostawia się powołanie delegatów innych władz, jakoteż zainteresowanych osób prywatnych. Komisyjny obchód prowadzi zastępca tego Państwa, które według postanowień artykułu 67 ma obowiązek utrzymywania odnośnej części granicy.
2. Zadaniem wspólnego komisyjnego obchodu będzie sprawdzenie na podstawie operatu stanu wszystkich znaków granicznych, ich właściwego położenia, następnie zarządzenie usunięcia zauważonych przeszkód i braków, konserwacji znaków granicznych przez pomalowanie białą farbą, naprawy ich oznaczenia, jako też oczyszczenia z krzewów i drzew pasa terenu, wymienionego w artykułe 62, ustęp 2, wkońcu zbadanie, czy w tym pasie terenu nie powstały niedozwolone urządzenia, któreby utrudniały przejrzystość lub obchód granicy.
3. O wyniku wspólnego komisyjnego obchodu spisany będzie w językach obu Państw protokół w dwóch egzemplarzach i zostanie przesłany właściwym władzom centralnym.
Artykuł 73.
Każde Państwo pokrywa wydatki osobowe, wynikłe z czynności swych organów urzędowych przy wspólnym komisyjnym obchodzie. Przy pokrywaniu wydatków rzeczowych obowiązuj postanowienia artykułu 67 ewentuelnie artykułu 71.
ROZDZIAŁ XII.
Ułatwienia gospodarcze.
Artykuł 74.
Exploatacja gospodarstw rolnych, pastwiskowych, leśnych i rybnych, przeciętych lub rozdzielonych liny graniczną nie może być uniemożliwioną z powodu przebiegu granicy.
Artykuł 75.
Mieszkańcom gmin granicznych będzie dozwolone pobieranie wody dla potrzeb gospodarstwa domowego i pojenia bydła po drugiej stronie granicy, na tych samych warunkach, jak mieszkańcom drugiego Umawiającego się Państwa, o ile tego wymagają warunki terenowe lub odległość od wody na obszarze własnego Państwa.
Artykuł 76.
Jeżeli tego wymagają terenowe lub komunikacyjne warunki, mieszkańcy gmin granicznych będą mogli używać dla celów gospodarczych dróg biegnących obok granicy po drugiej jej stronie, jak również dróg częściowo granicznych częściowo przebiegających w pobliżu granicy przez obszar drugiego Państwa; oba Państwa będą się starać, aby używanie tych dróg nie było przez nikogo utrudniane.
Artykuł 77.
Celem korzystania z ułatwień zabezpieczonych w artykułach 74, 75 a 76 przyznaje się ułatwienia osobowe i rzeczowe według postanowień Umowy o ułatwieniach w małym ruchu granicznym, obowiązującej w danym czasie pomiędzy obu Umawiającemi się Państwami. Postanowienia o tych ułatwieniach będą stosowane także w wypadku wygaśnięcia ważności Umowy o ułatwieniach w małym ruchu granicznym lub wypowiedzenia iniejszego Rozdziału Statutu przez jedno z Umawiających się Państw, aż do czasu zawarcia nowej Umowy.
ROZDZIAŁ XIII.
Póstanowienia ogólne.
Artykuł 78.
1. Osoby urzędowe, którym w myśl postanowień niniejszej Umowy, są powierzanę prace pomiarowe, czynności przy wykonywaniu i utrzymywaniu budowli regulacyjnych lub meljoracyjnych oraz granicznych dróg i mostów, lub inne czynności urzędowe na granicy państwowej mogą, o ile posiadaj legitymacje (załącznik V), poruszać sig swobodnie po granicy i przekraczać ją w czasie od wschodu do zachodu slońca w każdem miejscu, o ile to jest potrzebne do wykonywania tych czynności.
2. O ile wykonanie niektórych prac będzie powierzone przedsiębiorcom, mogą, oni oraz wyznaczeni przez nich kierownicy robót otrzymać równięż, lęgitymacje, przewidziąne w punkcie 1.
3. Legitymacje będą sporządzane na formularzach według załączonego wzoru, na papierze koloru zielonego, w językach obu Państw.
4. Legitymacje wydaje powiatowa władza administracji ogólnej dla prac wykonywanych na obszarze swego powiatu. Legitymacje dla osób, którym powierzono perjodyczną rewizję granicy wydaje Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Legitymacje nie mogą być wydawane na okres dłuższy niż jeden rok. O wydaniu legitymacji należy zawiadomić właściwe władze drugiego Państwa.
5. Osoby wymienione w ustępie 1 i 2 przy wykonywaniu swych czynności na granicy powinny posiadać przy sobie oprócz legitymacji także urzędowy dokument, stwierdzający tożsamość osoby. Legitymacje wraz z dokumentami tożsamości winny być okazane na żądanie organów celnych, jak również państwowych organów bezpieczeństwa publicznego obu Umawiających sig Państw. Powiatowa władza administracji ogólnej, która wydała legitymacje, jest uprawniona odebrać ją od posiadacza, obowiazaną jest jednak również tak uczynić, jeżeli tego zażąda państwowa władza bezpieczeństwa drugiego Państwa. Posiadacze legitymacyj podlegają rewizji celnej i paszportowej również poza zwykłem miejscem kontroli celnej i paszportowej. Po ukończeniu prac legitymacje winny być zwrócone urzędowi, który je wydał. Urzędy wydające legitymacje mogą w sprawach dotyczących wydawania legitymacyj porozumiewać się bezpośrednio.
6. Robotnicy używani do robót wymienionych w ustępie 1 mogą przy wykonywaniu prac na odcinku granicy oznaczonym w legitymacji kierownika robót poruszać się swobodnie i przekraczać ją w czasie od wschodu do zachodu słońca bez legitymacji, powinni jednak pozostawać pod nadzorem posiadacza legitymacji i nosić na lewem ramieniu numerowaną białą opaskę. Kierownik robót obowiązany jest mieć przy sobie listę robotników z oznaczeniem w niej nazwisk i miejsca zamieszkania robotników oraz numeru opaski, wydanej każdemu robotnikowi. Na żądanie organów celnych i państwowych organów bezpieczeństwa publicznego obu Państw, kierownik robót obowiązany jest okazać im listę robotników i udzielić potrzebnych danych dla stwierdzenia tożsamości robotnika; jeżeli zaś praca trwa na wyznaczonem miejscu dłużej niż dwa dni, należy okazać ponadto urzędowy dokument tożsamości robotnika. Robotnicy zatrudnieni na robotach na granicy winni być usunięci od pracy, jeżeli tego zażąda państwowa władza bezpieczeństwa jednego z Umawiających się Państw. Obowiązkiem posiadaczy legitymacyj jest baczyć ma to, aby zatrudnieni u nich robotnicy nie nadużywali przyznanych im niniejszą Umową ulg w celu ukrócenia dochodów skarbowych lub naruszenia innych interesów obu Państw. Osoby działające wbrew tym postanowieniom winny być od prac na granicy usunięte.
7. O ile kto zamierza przekroczyć granicę celu przygotowania lub wykonywania robót, powinien zawiadomić przynajmniej na trzy dni naprzód finansową i graniczną straż z podaniem w przybliżeniu dat i miejsc zamierzonego przekroczenia granicy i liczby zatrudnionych robotników. Gdyby groziło niebezpieczeństwo z powodu opóĽnienia rozpoczęcia robót, przekroczenie granicy do puszcza się bez uprzedniego zawiadomienia; jednak o takiem przekroczeniu granicy należy zawiadomić jaknajszybciej właściwe organa straży finansowej i granicznej.
8. Osoby wymienione w ustępie 1, 2 i 6, przekraczające granicę celem wykonywania robót na granicy, są uprawnione, o ile to do wykonania powierzonej im pracy jest konieczne, zabierać ze sobą bez cła i innych opłat narzędzia, instrumenty i plany bez obowiązku zgłaszania się z niemi w urzędzie celnym, jednak pod warunkiem, że po ukończeniu robót zabiorą te przedmioty z powrotem do swego państwa. Osobom wymienionym w ustępie 1 i 2, posiadającym legitymacje, przysługują przy przekraczaniu granicy dla celów oznaczonych w ustępie 1, ulgi celne, przewidziane dla podróżnych, według przepisów obowiązujących w danem Państwie. Robotnicy zatrudnieni przy robotach na granicy mogą zabrać ze sobą dla własnej potrzeby bez cła i innych opłat dzienną rację żywnościową oraz wyroby tytoniowe w ilości najwyżej 10 sztuk papierosów albo 10 gramów tytoniu do palenia lub 3 sztuki cygar.
9. Jeżeli jedno z Umawiających się Państw będzie prowadziło na obszarze drugiego Państwa roboty wymienione w ustępie 1, wówczas dla materjałów budowlanych przeznaczonych do tych robót - Ľ wyjątkiem meljoracyjnych - będą przez właściwy urząd tego Państwa udzielane zwolnienia od cła i innych opłat. To samo dotyczy środków przewozowych i zaprzęgów, potrzebnych do tych robót łącznie z robotami meljoracyjnemi pod warunkiem wywiezienia ich z powrotem po zakończeniu robót. Właściwe władze celne obu Państw ustala po wzajemnem porozumieniu warunki przewozu przez granicę wymienionych powyżej materjałów budowlanych, środków przęwozowych i zaprzęgów, przyjmując zasadę, że przewóz winien być dozwolony w miejscach do tego najdogodniejszych. Do wymienionych wyżej przedmiotów nie będą miały zastosowania przepisy ograniczające przywóz i wywóz.
Artykuł 79.
1. Ułatwienia zabezpieczone w niniejszej Umowie nie ograniczają w żadnym wypadku prawa Państw Umawiających się do wydawania zarządzeń, które uznają one za niezbędne ze względów bezpieczeństwa, zdrowotnej ochrony ludzi, zwierząt i roślin, ochrony urządzeń wodnych i innych ważnych powodaw.
2. Zarządzenia takie nie mogą jednak stale uniemożliwiać stosowania ulg wynikających z postanowień niniejszej Umowy.
ROZDZIAŁ XIV.
Postanowienia końcowe.
Artykuł 80.
Państwa Umawiające się zakomunikują sobie wzajemnie, które urzędy należy uważać za kompetentne w myśl Umowy niniejszej. To samo odnosi się do zmian, które mogą w tym względzie nastąpić.
Artykuł 81.
Tam, gdzie w Umowie niniejszej używa się nazwy straż finansowa, rozumieć należy straż finansową cseskosłowacką; tam, gdzie używa się, nazwy straż graniczna, rozumieć należy straż graniczną polską.
Artykuł 82.
1. W razie sporu co do interpretacji lub stosowania niniejszej Umowy może on być na żądanie jednego z Państw przedłożony do rozstrzygnięcia Sądowi Rozjemczemu. Ten sposób postępowania zostanie zachowany, jeśli wyłoni się kwestja, czy idzie wogóle o spór w znaczeniu poprzedniego zdania. Wyrok Sądu Rozjemczego będzie miał moc obowiązującą. W każdym wypadku sporu Państwa Umawiające się mianują jednego ze swych obywateli sędzią rozjemczym, zaś obaj sędziowie wybiorą na prżewodniczącego obywatela państwa trzeciego. Jeżeli sędziowie rozjemczy nie będą się mogli porozumieć co do wyboru przewodniczącego przed upływem trzech miesięcy od czasu wniesienia prośby o decyzję Sądu Rozjemczego, Państwa Umawiające się zwrócą się wspólnie do Prezydenta Związku Szwajcarskiego z prośbą o mianowanie przewodniczącego. Każde z Państw Umawiających sig pokrywa wydatki, powstałe w związku z pełnieniem czynności przez swego sędziego rozjemczego; wydatki, powstałe w związku z pełnieniem czynności przez przewodniczącego, pokrywa każde z Umawiających się Państw w połowie. Obu Państwom pozostawia się do uznania zażądać od stron, które byłyby zainteresowane w sporze, pokrycia wydatków związanych z postępowaniem Sądu Rozjemczego.
2. Państwa Umawiające się są zgodne z tem, że w miarę możności nie będą się odwoływać do Sądu Rozjemczego w takich wypadkach, w których wydatki postępowania rozjemczego byłyby nieproporcjonalnie większe w stosunku do ceny objektu spornego.
Artykuł 83.
Umowa niniejsza będzie ratyfikowana i dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Pradze. Umowa wejdzie w życie trzydziestego dnia po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych. Po upływie pięciu lat od czasu wejścia w życie niniejszej Umowy Państwa Umawiające się mogą na wniosek jednego z nich nawiązać rokowania o jej rewizję. Jeżeli obydwa Państwa nie dojdą do porozumienia w ciągu jednego roku od czasu wniesienia żądania o rewizję, Umowa niniejsza może być wypowiedziana. W tym wypadku Umowa traci ważność po upłynięciu dwunastu miesięcy od dnia wypowiedzenia, z wyjątkiem postanowień rozdziału I, rozdziału II, artykułów 5, 6, 7, 8, 9, 14 i 15, rozdziału III części pierwszej i z części trzeciej arfykułów 30, 31 i 36 oraz rozdziałów IX, X i XI, które będą obowiązywały tak długo, dopóki nie będą zmienione w drodze obopólnego porożumienia.
Umowa niniejsza była sporządzona w dwoch oryginałach, w językach polskim dwóch oryginałach, w języku polskim i czeskosłowackim; oba teksty są autentyczne.
Na dowód czego Pełnomocnicy podpisali niniejszą Umowę i wycisnęli na niej swe pieczęcie.
Działo się w Gdyni, dnia dwudziestego czwartego września tysiąć dziewięćset trzydziestego pierwszego roku.
L. S. Ing. VACLAV ROUBÍK m. p.
L. S. Dr. WALERY GOETEL, m. p.
Załacznik I.
FRONTIÈRE
ENTRE
LA POLOGNE ET LA TCHÉCOSLOVAQUIE.
PROCÈS-VERBAUX DE DÉLIMITATION.
Procès-verbal de Délimitation
des Régions
de Teschen, d'Orava et de Spisz.
En exécution des stipulations de l'Art. II de la Décision de la Conférence des Ambassadeurs en date du 28 Juillet 1920, une Commission de Délimitation a été constituée pour tracer, sur place, la frontière entre la Pologne et la Tchécoslovaquie dans les Régions de Teschen, d'Orava et de Spisz.
Les Gouvernements des Principales Puissances Alliées et Associées, ainsi que de la Pologne et de la Tchécoslovaquie ont désigné pour leurs Représentants dans cette Commission, savoir:
le Gouvernement des Etats-Unis d'Amérique:
M. Arthur du Bois;
le Gouvernement de l'Empire Britannique:
le Lieutenant-Colonel du Génie Carey;
le Gouvernement de la République Française:
le Lieutenant-Colonel; puis Colonel d'Infanterie Uffler,
Président de la Commission;
le Gouvernement du Royaume d'Italie:
le Lieutenant-Colonel d'Etat-Major Pellicelli,
de l'Armée Active, puis de la Réserve;
le Gouvernement de l'Empire du Japon:
le Chef d'Escadron de Cavalerie Tsuchiya,
puis le Commandant d'Etat-Major Ando;
le Gouvernement de la République Polonaise:
successivement:
le Docteur Bocheński,
Président du Tribunal de Teschen;
le Docteur Rostek,
M Bratkowski,
Vice-Consul de Pologne à Moravská Ostrava;
le Docteur Goetel,
Professeur à l'Académie des Mines;
le Gouvernement de la République Tchécoslovaque:
l'Ingénieur Roubík,
Chef de Section au Ministère des Travaux Publics, puis Ministre des Travaux Publics.
Le Commandant Ando a cessé de participer aux travaux de la Commission de Délimitation polono-tchécoslovaque de 25 Février 1923, date à laquelle il s'est retiré de celle-ci en conformité de la Décision du Gouvernement Japonais portée à la connaissance du Président de la Commission de Délimitation par lettre du Secrétariat Général de la Conférence des Ambassadeurs en date du 4 Décembre 1922.
En vertu de la Décision prise par la Conférence des Ambassadeurs dans sa séance du 28 Mars 1923, les opérations effectuées par la Commission de Délimitation en l'absence du Commissaire du Japon sont valables malgré la non-participation de ce Commissaire.
M. Arthur du Bois a représenté le Gouvernement des Etats-Unis d'Amérique à titre officieux; il a, suivant les Instructions transmises au Président de la Commission de Délimitation par la Conférence des Ambassadeurs, été admis à faire connaître son avis sans avoir voix délibérative.
M. Arthur du Bois a informé le Président de la Commission de Délimitation polono-tchécoslovaque, par lettre en date du 12 Mars 1921, qu'il se retirait de la Commission par ordre de son Gouvernement.
Art. I.
Les Commissaires ci-dessus nommés, dûment accrédités, ont assuré la délimitation de la frontière polono-tchécoslovaque:
1. dans les régions de Teschen, d'Orava et de Spisz, conformément:
aux stipulations de l'Art. I de la Décision de la Conférence des Ambassadeurs en date du 28 Juillet 1920;
aux Instructions relatives aux Commissions de Délimitation approuvées par la Conférence des Ambassadeurs dans sa séance du 22 Juillet 1920;
et aux compléments et modifications à ces Instructions concernant la Délimitation des frontières en général approuvées par la Conférence des Ambassadeurs;
2. dans la région de Spisz, conformément aussi:
à la Résolution prise par la Conférence des Ambassadeurs le 12 Janvier 1924 invitant la Commission de Délimitation polono-tchécoslovaque à fournir de nouvelles propositions de tracé de la frontière dans la région de Spisz conformes à la Résolution C. 765 1923 VII adoptée par le Conseil de la Société des Nations le 17 Décembre 1923;
à la Résolution C. A. 251-IV, prise le 26 Mars 1924 par la Conférence des Ambassadeurs, invitant la Commission de Délimitation polono-tchécoslovaque à fixer définitivement la frontière dans la région de Spisz conformément aux Recommandations de la Résolution C. 139 1924 VIII adoptée le 12 Mars 1924 par le Conseil de la Société des Nations dès l'approbation, par la Conférence, des Protocoles à préparer pour ménager les intérêts économiques des communes voisines de la ligne-frontière et les facilités de communication entre ces communes;
à la Résolution approuvée par la Conférence des Ambassadeurs le 5 Septembre 1924.
L'exécution effective des travaux de délimitation dans la région de Spisz a été subordonnée:
à la Résolution de la Conférence des Ambassadeurs C. A. 155-IX, du 2 Décembre 1921;
à la Résolution de la Conférence des Ambassadeurs C. A. 158-III, du 21 Décembre 1921;
à la Décision de la Conférence des Ambassadeurs en date du 28 Avril 1922.
Art. II.
La Conférence des Ambassadeurs a décidé, dans sa séance du 25 Mai 1921, d'approuver les modifications apportées, par la Commission de Délimitation, au tracé de la frontière dans les régions de Teschen et d'Orava décrit par la Décision du 28 Juillet 1920.
Art. III.
La première réunion de la Commission pour la délimitation de la frontière polono-tchécoslovaque dans les régions de Teschen, d'Orava et de Spisz a eu lieu à Opava (Tchécoslovaquie) le 22 Août 1920; la dernière réunion, à Prague, le 1er Juin 1925.
Les Procès-Verbaux des séances tenues par la Commission pour la Délimitation de la frontière dans les régions de Teschen, d'Orava et de Spisz, figurent dans un Recueil établi à la fin des travaux de délimitation de la frontière polono-tchécoslovaque et contenant l'ensemble des Procès-Verbaux des séances tenues par la Commission pour la délimitation de la frontière polono-tchécoslovaque dans toute son étendue.
Art. IV.
La frontière est figurée et décrite dans le document intitulé:
Ce document forme un tout.
Il est assemblé:
en deux volumes pour la région de Teschen;
en un volume pour da région d'Orava;
en un volume pour la région de Spisz.
La carte au 1:2880o a été levée directement sur le terrain.
La carte au 1:25.000o de la frontière polono-tchécoslovaque dans les régions de Teschen, d'Orava et de Spisz a été faite en révisant l'ancienne carte autrichienne au 1:25.000o sur une bande de 1000 mètres de part et d'autre de la ligne-frontière.
Cette carte rentre dans le cadre de la carte au 1:25.000o de l'ensemble de la frontière polono-tchécoslovaque produite à la fin des travaux de délimitation de la frontière.
La Description générale de la frontière polono-tchécoslovaque dans les régions de Teschen, d'Orava et de Spisz figure dans la Description générale de l'ensemble de la fronéière polono-tchécoslovaque produite à la fin les travaux de délimitation de cette frontière.