Artykuł VI.

Spółki akcyjne i inne spólki handlowe, przemysłowe, finansowe, asekuracyjne i transportowe, które posiadają swą siedzibę na terytorjum jednej z Wysokich Układających się Stron i które stosownie do ustaw tego państwa są tam prawnie założone, będą uznane na terytorjum drugiej Strony za prawnie istniejące. Będą one miały wolny dostęp do sadów i zdolność do występowania, bądĽto w charakterze powodów badĽ pozwanych.

 

Dopuszczenie tych spółek do wykonywania ich handlu lub przemysłu, na. terytorjum drugiej Wysokiej Układającej się Strony, odbywać się będzie według ustaw i rozporządzeń, które obowiązują lub będą obowiązywać na tem terytorjum.

 

Działalność spółek założonych według ustawodawstwa jednej z Wysokich Układających się Stron, o ile dokonywa się na terytorjum drugiej Strony, poddana będzie ustawom i rozporządzeniom tej Strony. W każdym wypadku spółki wyżej wymienione korzystać będą po ich dopuszczeniu do działalności z tychsamych praw, które są lub będą przyznane w tych sprawach, spółkom tegosamego rodzaju państwa najbardziej uprzywilejowanego, co jednakże nie dotyczy rozstrzygnięć wydawanych na podstawie systemu koncesyjnego lub według swobodnego uznania w sprawach administracyjnych.

 

Powyższe spółki nie będą opłacać na terytorjum drugiej Stroni za wykonywanie ich handlu lub przemysłu, żadnych podatków, opłat lub świadczeń, innych lub wyższych jak te, które obciążają spółki krajowe.

 

Jeśli chodzi o stanowisko prawne tych spółek, ich majątek ruchomy i nieruchomy, ich prawa i interesy na terytorjum drugiej Strony, to obowiązuja odpowiednio postanowienia artykułu III.

 

Artykuł VII.

Kupcy, fabrykanci i inni przemysłowcy, którzy dowiodą przez okazanie karty legitymacyjnej, według załączonego wzoru, wydanej przez kompetentne władze ich kraju, że są tam uprawnieni do wykonywania swego handlu lub swego przemyslu i że uiszczają tam podatki i opłaty ustawowo przewidziane, będą mieli prawo osobiście, bądĽ przez komiwojażerów w ich służbie, czynić zakupy na terytorjum drugiej Wysokiej Układającej się Strony u kupców lub przemysłowców lub w lokalach sprzedaży publicznej. Będą oni mogli również przyjmować zamówienia, także na podstawie próbek, u kupców i innych osób, które w swym handlu lub przemyśle używają towarów odpowiadających tym próbkom. Ani w jednym ani w drugim wypadku nie będą oni zábowiązani do uiszczania z tego powodu żadnych specjalnych opłat.

 

Powyższe postanowienia nie stosują się do przemyslów wędrownych, do domokrążstwa jak również do poszukiwania, zamówień u osób nie trudniących się przemyslem lub handlem, przyczem Wysokie Układające się Strony zastrzegają sobie pod tym względem zupełną swobodę ich ustawodawstwa.

 

Kupcy, przemysłowcy i komiwojażerowie w ich służbie zaopatrzeni w kartę legitymacyjną, będą, mieli prawo posiadania przy sobie próbek lub wzorów, lecz nie towarów.

 

Wysokie Układające się Strony podadzą sobie wzajemnie do wiadomości, które urzędy mają sobie poruczone wydawać karty legitymacyjne i jakimi przepisami mają się wyżej wymienione osoby kierować, przy wykonywaniu swego handlu.

 

Karty legitymącyjne są wolne od wizy konsularnej lub innej.

 

Postanowienia międzynarodowej Konwencji o uproszczeniu formalności celnych, podpisanej w Genewie 3 listopada 1923 r. będą miały zastosowanie przy przywozie i powrotnym wywozie próbek i wzorów.

 

W tym względzie jak również we wszystkich innych sprawach przewidzianych w tym artykule, Wysokie Układające się Strony zastosują wzajemnie traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego.

 

Artykuł VIII.

Daniny wewnętrzne pobierane na rzecz kogokolwiek, które obciążają lub będą obciążać, produkcję, fabrykację, obieg lub spożycie pewnego wytworu na terytorjum jednej z Wysokich Układających się Stron, nie dotkną z żadnego tytułu wytworów Strony drugiej silniej lub uciążliwiej, niż wytwory krajowe tegosamego rodzaju, lub w braku tych wytworów, niż wytwory państwa najbardziej uprzywilejowanego.

 

Artykuł IX.

Wytwory gleby i przemysłu, pochodzace i przychodzące z obszaru celnego jednej z Wysokich Układających się Stron, nie będą podlegać przy przywozie na obszar celny drugiej Strony innemu lub mniej przychylnemu traktowaniu pod względem celnym, niż takie same wytwory pochodzące i przychodzące z państwa najbardziej uprzywilejowanego, w szczególności nie będa podlegać innym lub wyższym cłom lub opłatom, łacznie z wszelkiemi ubocznemi opłatami i dodatkami, niż jakie się pobiera lub będzie pobierać od takichsamych wytworów jakiegokolwiek państwa trzeciego.

 

Traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego, przewidziane w ustępie pierwszym, będzie również stosowane przy wywozie wytworów gleby i przemysłu jednej z Wysokich Układających się Stron z jej obszaru celnego na obszar celny Strony drugiej.

 

Powyższe postanowienia odnoszą się również do wykonywania przepisów celnych, celnego traktowania towaru, postępowania przy badaniu i analizie przywożonych towarów, do warunków płacenia ceł i opłat oraz do taryfowania towarów i interpretacji taryfy celnej.

 

Wyroby wyprodukowane na obszarze celnym jednej z Wysokich Układających się Stron przez przeróbkę zagranicznych materjałów takze i w obrocie warunkowym, będą uważane również za wyroby przemysłowe tej Strony pod warunkiem, że wyroby te przez przeróbkę uległy poważnej zmianie. Granice zmiany, powodujacej uznanie wyrobu wyprodukowanego z materjałów zagranicznych, za wyrób Strony Układającej się, określają autonomiczne przepisy kazdorazowo obowiązujące na obszarze celnym państwa przywożącego, przyczem zostaje zapewnione traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego.

 

Artykuł X.

Wytwory gleby i przemysłu, pochodzace i przychodzące z polskiego obszaru celnego wymienione w załączonej liście A, będą opłacały przy przywozie na obszar celny czeskosłowacki cła według stawek nie wyższych niż wyszczególnione w tej liście.

 

Wytwory gleby i przemysłu, pochodzące i przychodzące z czeskosłowackiego obszaru celnego wymienione w załączonej liście B, będą opłacały przy przywozie na obszar celny polski cła według stawek nie wyższych niż wyszczególnione w tej liście.

 

Postanowienia poprzednich ustępów nie zmieniają w niczem traktowania korzystniej­szego, któreby mogło wyniknąć z zastosowa­nia artykułu IX.

 

Artykuł XI.

Klauzuli największego uprzywilejowania przewidzianej w artykule IX nie stosuje się:

 

1. do przywilejów, które są lub mogą być przyznane przez jedną z Wysokich Układają­cych się Stron, w celu ułatwienia ruchu gra­nicznego, z państwami sąsiadującemi, w pa­sie nieprzekraczającym 15 km z jednej i z dru­giej strony granicy,

 

2. do korzyści wynikających z unji celnej,

 

3. do tymczasowych przepisów celnych, ustanowionych pomiędzy polskim a niemiec­kim Górnym Śląskiem przez polsko-niemiecką Konwencję, dotýczącą Górnego śląska, podpi­saną w Genewie dnia 15 maja 1922 r.,

 

4. do przywilejów, korzyści lub imunite­tów, które Polska przyznała lub przyzna kra­jom bałtyckim, a mianowicie Łotwie, Estonji, Litwie oraz Finlandji, dopóki nie przyzna ich również jakiemukolwiek innemu państwu.

 

Artykuł XII.

Klauzuli największego uprzywilejowania nie stosuje się do specjalnych postanowień umów zawartych pomiędzy jedną z Wysokich Układających się Stron a państwem trzeciem w celu zrównoważenia opodatkowania w kra­ju i zagranicą, rozgraniczenia zwierzchnic­twa obu państw w dziedzinie podatkowej, a w szczególności w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania.

 

Artykuł XIII.

Dopóki nie będzie mogła być wprowadzona całkowita wolność handlu pomiędzy obu Wy­sokiemi Układającemi się Stronami, zakazy lub ograniczenia przywozu lub wywozu, które są lub będą w mocy na obszarze celnym jed­nej z Wysokich Układających się Stron, będą

mogły być stosowane do handlu Strony dru­giej tylko w tym wypadku, jeśli zakazy lub ograniczenia te dotyczyć będą, również wszyst­kich innych państw.

 

Artykuł XIV.

Zobowiązania wymienione w poprzednim artykule nie mają zastosowania do niżej wyszczególnionych zarządzeń prohibicyjnych lub ograniczających, pod warunkiem jednakże, że nie będą, one stosowane w sposób stanowiący dowolną, dyskryminację między państwami obcemi, gdzie istnieją te same warunki, ani też w sposób, któryby stanowił ukryte ograniczenie we wzajemnej wymianie towarów:

 

1. zakazy lub ograniczenia dotyczące bezpieczeństwa publicznego,

 

2. zakazy lub ograniczenia ustanawiane ze względów moralnych lub humanitarnych,

 

3. zakazy lub ograniczenia dotyczące handlu bronią, amunicją i materjałem wojennym lub, w okolicznościach wyjątkowych, wszelkiem zaopatrzeniem wojennem,

 

4. zakazy lub ograniczenia ustanawiane ze względu na zdrowie publiczne, ochronę zwierząt lub roślin przeciwko chorobom i szkodni kom, o ile te sprawy nie są uregulowane specjalnemi umowami,

 

5. zakazy lub ograniczenia wywozu mające na celu ochronę majątku narodowego artystycznego, historycznego lub archeologicznego,

 

6. zakazy lub ograniczenia stosowane do złota, srebra, monet lub pieniędzy papierowych i papierów wartościowych,

 

7. zakazy lub ograniczenia mające na celu rozciągnięcie na wytwory zagraniczne systemu ustanowionego wewnątrz kraju dla produkcji, handlu, przewozu i spożycia podobnych artykułów krajowych,

 

8. zakazy lub ograniczenia stosowane do wytworów, które, o ile chodzi o produkcję lub handel, stanowią, lub będą stanowić przedmiot monopolów państwowych lub monopolów wykonywanych pod kontrolą państwa.

 

Artykuł XV.

Rozumie się, że postanowienia artykułów XIII i XIV nie naruszają w niczem prawa obu Wysokich Układających się Stron do poczynienia koniecznych zarządzeń celem ochrony żywotnych interesów państwa, w okolicznościach wyjątkowych i nadzwyczajnych.