Artykuł XVI.

Pod warunkiem powrotnego wywozu lub powrotnego przywozu i z zastrzeżeniem środków koniecznej kontroli, zachowania obowiązujących przepisów i złożenia zabezpieczenia zapewniającego pobranie opłat, które mogłyby się ewentualnie należeć, będzie udzielone zwolnienie od wszelkich opłat wejściowych i wyjściowych w granicach obowiązującego ustawodawstwa dla:

 

1. przedmiotów przeznaczonych do naprawy,

 

2. narzędzi, instrumentów i narzędzi mechanicznych, które przedsiębiorca lub firma jednej z Wysokich Układających się Stron wywozi na terytorjum drugiej, aby tam przed sięwziąć przezpersonel roboty montażowe, doświadczalne lub naprawy, gdy te przedmioty będą przewożone przez przedsiębiorstwo transportowe lub gdy je przywozi personel osobiście,

 

3. przedmiotów przesyłanych z jednego państwa do drugiego dla wypróbowania,

 

4. towarów (z wyjątkiem artykułów spożywczych), które są posyłane na targi, wystawy i konkursy,

 

5. wozów meblowych (przeprowadzkowych), które przekraczają granicę w celu przewiezienia przedmiotów z terytorjum jednej z Wysokich Układających się Stron na terytorjum drugiej, nawet wtedy gdy wracają. z nowym ładunkiem, bez względu gdzie załadowanie miało miejsce, pod warunkiem jednakże, żeby w międzyczasie nie były one użyte do transportu wyłącznie wewnątrz kraju - przyczem zgodzono się, że te środki transportowe rozumie się łącznie z koniecznemi przynależnościami używanemi podczas transportu i że dla powrotnego wywozu będzie dany okres sześciomiesięczny,

 

6. próbek i wzorów, stosownie do Konwencji międzynarodowej o uproszczeniu formalności celnych, podpisanej w Genewie 3 listopada 1923 r.; okres dla powrotnego wywozu ustała się na sześć miesięcy, przyczem zgodzono się, że na żądanie przywożącego będzie on przedłuzony do dwunastu miesięcy.

 

Artykuł XVII.

Jeżeli towary wywiezione z jednego kraju do kraju drugiego wracają na żądanie właściwego eksportera dlatego, że je ten dla, którego były przeznaczone nie przyjął, lub z innych powodów, zrezygnuje się przy powrotnym wywozie z, pobrania cła wywozo wego i wszelkich ubocznych opłat i zwróci się cło przywozowe i wszelkie uboczne opłaty już zapłacone, względnie zrezygnuje się z żądania tych należnych ceł i opłat, pod warunkiem, że towary pozóstaną. do czasu powrotnego wywozu pod dozorem urzędu celnego i że powrotny wywóz będzie miał miejsce w terminie trzech miesięcy od przywozu, zapomocą, tegosamego listu przewozowego, o ile towary te nie doznały jakiejkolwiek zmiany.

 

W innych wypadkach powrotnego wywozu towarów w tym artykule nie uregulowanych, każda z obu Układających się Stron, traktować będzie przesyłki drugiej Układającej się Strony z największą życzliwością, w ramach obowiązujących przepisów.

 

Artykuł XVIII.

Aby zapewnić wzajemnemu handlowi korzyści z traktowania stosownie do postanowień niniejszej Konwencji i aby wykluczyć jednocześnie wszelkie możliwe nadużycia, każda z Wysokich Układających się Stron będzie mogła żądać, aby wytwory gleby i przemysłu drugiej Strony były zaopatrzone przy ich przywozie w świadectwa pochodzenia według załączonych wzorów.

 

Świadectwa pochodzenia będą wystawiane przez urzędy celne, izbę handlową, do której należy wysyłający, bądĽ przez każdy inny organ państwowy, związek gospodarczy lub inną instytucję uznaną, przez kraj przeznaczenia.

 

Władze kraju przeznaczenia będą miały prawo żądać uwierzytelnienia świadectwa pochodzenia przez swego dyplomatycznego lub konsularnego zastępcę, z wyjątkiem gdy świadectwa te będą wystawiane przez organy państwowe.

 

Artykuł XIX.

Obie Wysokie Układające się Strony, zgadzają się co do tego, że we wzajemnych stosunkach kierować się będą postanowieniami międzynarodowej Konwencji o uproszczeniu formalności celnych, podpisanej w Genewie dnia 3 listopada 1923 r.

 

Artykuł XX.

Każda z Wysokich Układających się Stron zabezpieczy na swem terytorjum przedsiębiorcom drugiej Wysokiej Układającej się Strony, w ramach obowiązujących ustaw i rozporządzeń, skuteczną ochronę przeciwko nielojalnej konkurencji i będzie traktować pod tym względem tych przedsiębiorców jak swoich własnych.

 

Każda z Wysokich Układających się Stron zobowiązuje się w szczególności przedsiewziąć wszelkie potrzebne kroki, aby przeszkodzić na swem terytorjum fałszywemu używaniu regionalnych oznaczeń pochodzenia, zwłaszcza odnośnie chmielu, produktów z winnej latorośli, piwa, wód mineralnych i produktów z wód mineralnych, jeśli druga Układająca się Strona te oznaczenia ustawowo chroni i podała je do wiadomości Stronie pierwszej.

 

W powyżej wzmiankowanem podaniu do wiadomości muszą, być zwłaszcza przytoczone postanowienia odnośnych ustaw i przepisów tego państwa, ustalające uprawnienie do oznaczania pochodzenia.

 

Jako fałszywie użyte uchodzą regionalne oznaczenia pochodzenia jednego z obu państw, jeśli zostaną użyte dla wyrobów, którym ustawowe postanowienia tego państwa tego przywileju odnawiają.

 

Pod nazwą czeskosłowacki chmiel, zwłaszcza pod nazwą "Český chmel" ("žatecký chmel", "Roudnický chmel", "Úštěcký chmel", "Dubský chmel"), "Moravský chmel" ("Tršický chmel") może być dopuszczony do obrotu w Polsce tylko chmiel, który stosownie do obo wiązujących w Czechosłowacji ustawowych przepisów o oznaczaniu pochodzenia chmielu, posiada znak i certyfikat uwierzytelniający, wydany przez publiczny czeskosłowacki Urząd Kontrolny (znakowania). Prócz tego musi taki chmiel znajdować się w opakowaniu oryginalnem, t. j. stosownie do wspomnianych czeskosłowackich przepisów, ze świadectwem pochodzenia, pieczęcią i plombą.

 

Postanowienia tego artykułu nie odnoszą się do towarów tranzytowych.

 

Artykuł XXI.

We wszystkich kwestjach, odnoszących się do komunikacyj kolejowych, Wysokie Układające się Strony będą stosowały we wzajemnych stosunkach postanowienia Konwencji międzynarodowej o przewozie osób i bagażów kolejami żelaznemi (K. M. O.) oraz Konwencji międzynarodowej o przewozie towarów kolejami żelaznemi (K. M. T.), podpisanych w Bernie w dniu 23 paĽdziernika 1924 r.

 

We wszystkich kwestjach odnoszących się do tranzytu międzynarodowego Wysokie Układające się Strony będą stosowały we wzajemnych stosunkach postanowienia barcelońskiej Konwencji i Statutu o wolności tranzytu z dnia 20 kwietnia 1921 r.

 

Obie Wysokie Układające się Strony ożywione życzeniem urzeczywistnienia w granicach możliwości zamierzeń ąrtykułu 23 p. e Paktu Ligi Narodów, odnoszących się do utrzymania wolności komunikacji i tranzytu, oraz biorąc pod uwagę swą sytuację geograficzną, zobowiązują się wzajemnie zabezpieczyć transportom przeznaczonym do ich państw wolność komunikacji i tranzytu, ustanowioną przez Statut Barcelońskí w ten sposób, że Wysokie Układające się Strony nie będą powoływały się na art. 7 rzeczonego Statutu w wypadku naprężenia politycznego i że tę wolność komunikacji i tranzytu utrzyma się nawet na wypadek wojny, przy czem wszelako rozumie się, że zarządzenia te nie będą mogły się sprzeciwiać prawom i obowiązkom Stron jako członków Ligi Narodów.

 

Czechosłowacja przyjmuje do wiadomości paragraf 4. artykułu XXII. Traktatu Pokoju, podpisanego w Rydze dnia 18 marca 1921 r.

 

Artykuł XXII.

Wysokie Układające się Strony zobowiązują, się wzajemnie stosować politykę taryfową ożywioną duchem jak największej życzliwości.

 

Artykuł XXIII.

Towary nadane do przewozu na terytorjum celnem jednej z Wysokich Układających się Stron a przewożone do terytorjum celnego drugiej Układającej się Strony albo przez to terytorjum do państwa trzeciego, nie będą, przy wypełnieniu tych samych warunków, traktowane na kolejach drugiej Układającej się Strony w zakresie odprawy, przewozu, obliczeni, przewoĽnego według taryf we wnętrznych (lokalnych albo związkowych) oraz opłat publicznych związanych z przewozem, traktowane mniej korzystnie aniżeli towary tego samego rodzaju nadane na terytorjum celnem drugiej Układającej się Strony a przewożone w tym samym kierunku i na tym samym przebiegu.

 

Obie Wysokie Układające się Strony zgadzają się jednak, że przy przewozie towarów tego samego rodzaju z terytorjum celnego jednej z Układających się Stron do terytorjum celnego drugiej Układającej się Strony lub przez to terytorjum do państwa trzeciego, są dopuszczalne następujące warunki stosowania kolejowych taryf, zniżek, lub innych udogodnień:

 

a) warunek nadania do przewozu w określonym czasie pewnej minimałnej ilości towa rów,

 

b) warunek jednoczesnego nadania do przewozu towaru w ilości wystarczającej na utworzenie całego pociągu lub też,określonej grupy wagonów,

 

c) warunek spożycia wewnętrznego,

 

d ) warunek poprzedniego lub dalszego przewozu drogą wodną lub powietrzną.

 

Każdy inny warunek wykluczający korzystanie z wewnętrznych taryf ulgowych winien być uważany za nieistniejący odnośnie do transportów wyżej wzmiankowanych.

 

Artykuł XXIV.

Przy przewozie kolejami żelaznemi podróżnych, bagażu i przesyłek ekspresowych nie będzie się czyniło w zakresie odprawy, przewozu, stosowania stawek i opłat oraz danin publicznych, związanych z tym przewozem żadnej różnicy między obywatelami Wysokich Układających się Stron. Właściwe urzędy obu Wysokich Układających się Stron powinny za pewnić dogodne połączenia pociągów pasażerskich i ruch bezpośrednich wagonów. Będą się one starały również uprościć i przyśpieszyć wykonywanie formalności celnych i paszportowych oraz będą troszczyć się o zapewnienie szybkiego i regularnego przewozu towarów.